Passa-Porta voor rokers
vier hoge witte muren
we dachten aan een isoleercel
voor de laatste rokers
en of we daar dan torenhoge gedichten
zouden kunnen kliederen
aan levitatie werd even gedacht
denkbeeldig hebben we dit gedicht
geschreven ,op tien vierkante meter
gelukzaligheid
het verhaal over de “Mare”
beter dan champagne
maar nooit meer “maar”
oesters kropen op de muren
ze werden gewoon van de wand geplukt
zo rookten we onze verhalen op
in een schouw van weemoed,
één fuik gelukkig verdriet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
mooie herinnering aan een mooie dag. Of hoe rookpauzes toch poëzie in zich kunnen dragen.
Een reactie posten