Tussen de plooien van licht en leven
schuilt er verdriet , gesteven verleden
toch blijft het verlangen om in blinde waan
te zoeken
doe het niet , raak niet aan het vergeten .
tussen het hardwitte laken
als vlakmessen scherp geslepen
zo zorgvuldig neergelegd
mag je alléén vermoeden
een zalmroze gloed
van het bloed verlaten
je kan enkel maar gissen
naar wat je hebt gewist
wellicht het hunkeren naar liefde
en daarvan de adem die geen lucht meer vindt
als het leven dan éénmalig keert
is de herkenning fataal
want teveel weemoed en weltsmertz
nee, dat verdragen we niet
want te kreupel aan taal
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
hihi, je wordt al net zoals zoveel andere gepensioneerden : geen tijd meer, altijd maar druk druk druk :-)
anne ... heeft gelijk natuurlijk .. een oude achterbakse lepe snul, lul
Wat lees ik hier weeral!!! 23 juli 2013 zei iemand die liever anoniem wil blijven, dat je een oude achterbakse lepe snul, lul bent!! Dat is dan diegene waarvoor je mij (Carline) hebt laten vallen... waarvoor je die zogenaamde platte rust nodig had!!!!! Geweldig, schitterend!!!! Vrouwen moeten daar méér mee naar buiten komen!!! Ik KOTS op die achterbakse lul
Een reactie posten